Hoe bijzonder kan een weekend zijn...
Door: DonV
Blijf op de hoogte en volg Don
19 Januari 2009 | Peru, Puno
Na weer een nachtelijke busreis (van ruim 7 uur) en een ontbijt in Puno vertrokken we zaterdagmorgen met de boot naar de eilanden in het Titicaca meer.
Als eerste bezoeken we de (op riet) drijvende eilanden in het meer. Hier worden we heel feestelijk onthaald, maar het is wel heel erg toeristisch.
Ik geloof er niets van dat die mensen ook echt wonen op die eilanden; volgens mij is het hun werk en gaan ze 's avonds gewoon weer na huis.
Maar goed, het zal vroeger wel echt geweest zijn.
Na de drijvende eilanden varen we nog een uur of drie naar het eiland Amantani, één van de grote eilanden in het Titicaca meer. Hier overnachten we met zijn zestienen bij 4 lokale families. Natuurlijk is het ook hier gericht op het toerisme, maar de mensen leven hier wel echt zo.
In een lemen huisje/hutje zonder de voor ons zo noodzakelijke voorzieningen als een douche, elektriciteit, een normaal toilet, etc.
De rust is overweldigend op het eiland, een eiland zonder auto's en zonder honden.
Als je vraagt waarom er geen honden zijn is het antwoord even logisch als simpel: "Niet nodig, er zijn hier geen dieven"
Maar het is ook om de rust op het eiland te bewaren en om het eiland schoon te houden.
Het was de bedoeling dat er 's avonds gedanst zou worden op het plein in traditionele kleding, maar helaas (!?!) is dit niet doorgegaan vanwege het slechte weer. Onweer en regen overspoelde het eiland en we hebben de avond doorgebracht met gitaarmuziek van René.
De volgende ochtend heeft men mij er toch van weten te overtuigen een foto en filmpje te laten maken in de traditionele kleding. Op één van de foto's hieronder zie je mij samen met Marco. Even heb ik me afgevraagd hoe er gereageerd zou worden als ik eind januari in deze kleding op mijn werk zou verschijnen. ;-)
Het volgende doel was het eiland Taquile, waar we geluncht hebben om daarna te voet het eiland over te steken. Te voet naar het hoogste punt van ruim 4.000 meter, terwijl het meer op zo'n 3.800 meter ligt.
En geloof me, hier is de lucht nog veel ijler dan in Cusco.
Ik heb het gehaald (op YouTube staat het bewijs: http://www.youtube.com/watch?v=lDj1rZUaYKw ) maar daarna was ik ook echt helemaal uitgeteld.
Het is onmogelijk om alle ervaringen hier te beschrijven, maar het allermooiste was om te zien hoe de 9 jongens en 3 meiden zich vermaakt hebben tijdens dit weekend.
Als eerste bezoeken we de (op riet) drijvende eilanden in het meer. Hier worden we heel feestelijk onthaald, maar het is wel heel erg toeristisch.
Ik geloof er niets van dat die mensen ook echt wonen op die eilanden; volgens mij is het hun werk en gaan ze 's avonds gewoon weer na huis.
Maar goed, het zal vroeger wel echt geweest zijn.
Na de drijvende eilanden varen we nog een uur of drie naar het eiland Amantani, één van de grote eilanden in het Titicaca meer. Hier overnachten we met zijn zestienen bij 4 lokale families. Natuurlijk is het ook hier gericht op het toerisme, maar de mensen leven hier wel echt zo.
In een lemen huisje/hutje zonder de voor ons zo noodzakelijke voorzieningen als een douche, elektriciteit, een normaal toilet, etc.
De rust is overweldigend op het eiland, een eiland zonder auto's en zonder honden.
Als je vraagt waarom er geen honden zijn is het antwoord even logisch als simpel: "Niet nodig, er zijn hier geen dieven"
Maar het is ook om de rust op het eiland te bewaren en om het eiland schoon te houden.
Het was de bedoeling dat er 's avonds gedanst zou worden op het plein in traditionele kleding, maar helaas (!?!) is dit niet doorgegaan vanwege het slechte weer. Onweer en regen overspoelde het eiland en we hebben de avond doorgebracht met gitaarmuziek van René.
De volgende ochtend heeft men mij er toch van weten te overtuigen een foto en filmpje te laten maken in de traditionele kleding. Op één van de foto's hieronder zie je mij samen met Marco. Even heb ik me afgevraagd hoe er gereageerd zou worden als ik eind januari in deze kleding op mijn werk zou verschijnen. ;-)
Het volgende doel was het eiland Taquile, waar we geluncht hebben om daarna te voet het eiland over te steken. Te voet naar het hoogste punt van ruim 4.000 meter, terwijl het meer op zo'n 3.800 meter ligt.
En geloof me, hier is de lucht nog veel ijler dan in Cusco.
Ik heb het gehaald (op YouTube staat het bewijs: http://www.youtube.com/watch?v=lDj1rZUaYKw ) maar daarna was ik ook echt helemaal uitgeteld.
Het is onmogelijk om alle ervaringen hier te beschrijven, maar het allermooiste was om te zien hoe de 9 jongens en 3 meiden zich vermaakt hebben tijdens dit weekend.
-
19 Januari 2009 - 18:39
Jan Booden:
Mooie foto's, prima prestatie, die klim!
Wat mij betreft kun je zo best naar je werk hoor!!
;-)))
Hartelijke groet,
Juan -
19 Januari 2009 - 19:10
Dick:
Je lijkt een stuk breder in deze kleding. Kleed goed af. -
20 Januari 2009 - 08:22
Jenneke + Dick:
Jou staat ook alles! -
21 Januari 2009 - 14:52
Patrick:
Dat zal wel leuk staan die kleding bij je vriendin met die mooie ronde vormen ;-)
Leuk om dit alles te lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
