Onbeschrijfelijk

Het gaat steeds beter met me, maar ik blijf last houden van de ijle lucht.
Bijna ieder inspanning is teveel en je moet hier af en toe toch wel flinke hellingen op. Dat blijft tobben.

Maar goed, er zijn ook echt heel veel leuke dingen en die maken bijna alles weer goed.
Gisteren zijn we naar een optreden van de jongens van het weeshuis geweest. Dat was weer heel leuk en indrukwekkend.
Hieronder een paar foto's; een filmpje lukt helaas nog niet om hier te plaatsen.

Maar het zijn ook eigenlijk dingen die niet te beschrijven zijn. Het gevoel dat je hier krijgt kun je niet beschrijven, niet met woorden, niet met foto's, niet met filmpjes.

Het is een gevoel van warmte, genegenheid en vriendelijkheid, maar ook een schreeuw om aandacht, liefde en hulp.

Soms ook heel moeilijk: als een knul met hartproblemen je aandacht, zorg en liefde vraagt. Dan kun je hem toch niet laten vallen.
Maar dan ook weer de vraag: waarom hij wel en een ander niet?

Dit moet je echt meemaken en voelen. Dit kun je niet navertellen of laten zien op een foto.
En toch probeer ik het steeds weer.........